Powrót do przeszłości czyli garnek rzymski i zapiekanka

Lubię prostotę i naturalność. 

Lubię polne kwiaty na stole przykrytym lnianym obrusem. 

Lubię pachnące jabłka, sok z czarnego bzu, poranną rosę. 

Lubię śpiew ptaków i kawę w surowym, glinianym kubku. 

W ogóle lubię glinę i naczynia z niej wykonane. Kojarzą mi się z prasłowiańszczyzną, z ogniskiem domowym, z jakąś niezwykłą niezłożonością i czystością formy...

I dlatego, kiedy zobaczyłam to, co nazywa się dziś garnkiem rzymskim po prostu się...zakochałam :) Nie do końca w jego funkcjonalności, ile w estetyce, bezpretensjonalności, ludowości swoistej-a-nieprostrokatej.

Gdy dziś dotarła do mnie paczka z dwoma pięknymi naczyniami, od razu postanowiłam, że wtorkowy obiad będzie... glinianym eksperymentem :)

Garnek rzymski to po prostu duża, gliniana...brytfanna :) Piecze się w nim bez użycia tłuszczu praktycznie, w dużej mierze również bez wody. Jest kilka podstawowych zasad użytkowania, ale nie są trudne i na pewno wchodzą w krew/nawyk w miarę użytkowania.

Dzisiejsza potrawa jest absolutną improwizacją i testem, bo jeszcze nie do końca wiem (bo niby skąd!), jak długo się warzywa w tym cudzie piec powinno.

Zapiekanka warzywno-soczewicowa

1 cukinia

7 raczej małych ziemniaków

1 czerwona papryka

2 cebule (czerwona i biała)

3/4 szklanki ugotowanej zielonej soczewicy

kilka cienkich "plasterków" masła

żółty ser

przyprawy: kurkuma, kmin rzymski, sól, pieprz

Ziemniaki obieramy, podgotowujemy w osolonej wodzie z dodatkiem kurkumy i kminu.

Soczewicę gotujemy w osolonej wodzie z liściem laurowym albo dwoma.

Paprykę kroimy na paseczki, cukinię na plasterki.

Cebule siekamy i podsmażamy na oliwie z oliwek (dodając pod koniec kurkumę i kmin).

W odpowiednio przygotowanym garnku rzymskim (namoczonym, itd.), układamy warstwami: ziemniaki, papryka, cukinia, cebule, soczewica, itd. Co jakiś czas (np. po warstwie soczewicowej) dodajemy kilka strzępków/kawałków/cieniuteńkich plasterków masła (jak ktoś nie lubi, można ten krok pominąć). Przykrywamy zapiekankę plasterkami cukiniowymi.

Posypujemy wierzch solą, pieprzem, kurkumą i kminem. Przykrywamy glinianym wieczkiem i wstawiamy do zimnego piekarnika.

Podgrzewamy piekarnik z garnkiem w środku do 200 st. C i pieczemy jeszcze jakieś 20 min (od momentu osiągnięcia 200 st.).

Wyciągamy garnek, stawiamy na desce drewnianej/bambusowej lub innej - ważne, żeby ta powierzchnia nie była zimna, bo glina popęka od różnicy temperatur. Zdejmujemy wieczko, kładziemy 3 plasterki żółtego sera albo ile kto lubi. Przykrywamy jeszcze na chwilę, żeby ser się roztopił i... zjadamy :)

Smacznego!